De afgelopen weken werd ik als yoga docent geconfronteerd met de financieel dwangmatige “maatregel” yoga leerlingen te weren uit de yoga school, die om principiële redenen geen QR code wensen te gebruiken, of om praktische en medische redenen niet voor iedere yoga les zich kunnen of willen laten testen. Yoga betekend letterlijk vereniging en is in de eerste plaatst een levensbeschouwing die zijn eigen “10 geboden” kent, namelijk de de Yama’s en Niyama’s. Het uitvoeren van het aangekondigde 2G beleid valt niet te verenigen met deze morele code, en staat dus lijnrecht op de beoefening van yoga zelf.
Vanuit de ervaring van yogi’s is gebleken dat het niet mogelijk is jezelf in de hogere spirituele vermogens (Siddhi’s) te ontwikkelen, zonder deze principes te volgen. Siddhi’s komen pas tot beschikking, wanneer de aan de aarde gebonden persoonlijkheid voldoende in staat is verantwoordelijkheid te nemen voor de mensheid in geheel en niet meer handelt ten bate van zijn eigen belang en zelfhandhaving. Je kan het zien als de ideale safe lock in ons innerlijk potentieel; je krijgt pas de sleutels van innerlijke heiligdom als je het waardig bent het te betreden.
Met het woord onethisch word je nu te pas en te onpas om de oren geslagen. Zolang het niet duidelijk is over welke ethiek we praten, is hierover echter geen zinvol gesprek mogelijk. Ik zal de morele principes die betrekking hebben op het sociale leven, de 5 Yama’s, gebruiken als een kader om mijn ethische bezwaren ten opzichte van het corona beleid te onderbouwen. Anders dan bij de christelijke geboden gaan de Yama’s niet alleen over het handelen, maar ook over het uitspreken van woorden en zelfs over het hebben van gedachten.
Het eerste principe is Ahimsa, dat ons leert geen leed te berokkenen en jezelf en anderen niet te schaden. Het is niet toegestaan de levensontwikkeling van een ander te hinderen. Dat betekent dat je hem niet mag doden, maar ook dat je iemand in zijn praktische, mentale en spirituele groei niet mag hinderen. Zo is het bewust verstoren van iemands meditatie al tegen Ahimsa, maar het structureel uitsluiten van mensen op de plekken waar zij onderricht krijgen is zeker een manier om iemand te schaden. Het uitoefenen van druk om een iemand een ander te laten schaden, is het dubbel toebrengen van lijden; want iemand die deze regels moet opvolgen tegen dit principe in, blokkeert ook nog eens zijn eigen spirituele ontwikkeling, zoals hierboven uitgelegd.
Ahimsa is echter geen pacifistische houding, maar roept je op ook weerstand te bieden tegen lijden dat iemand je probeert toe te brengen. Als iemand jou bijvoorbeeld fysiek aanvalt is het niet de bedoeling om te gaan liggen en je dan maar te laten vertrappen. Wil je volgens Ahimsa leven dat zal je je lagere behoefte aan het behoud van comfort en gemakzucht moeten overwinnen, en leren om dapper en krachtigste zijn, ook als dat betekent dat je hiervoor de populariteitsprijs niet zal behalen. De “goedzak” die niet in actie wenst te komen tegen dat wat tegen Ahimsa in gaat, zegt; “Ach, we willen toch allemaal het beste voor elkaar? Dus laten we het er nou maar niet meer over hebben.”
Satya betekent, te bewegen en spreken vanuit het onveranderlijke. Sat is een Sanskrit naam voor het allerhoogste ultieme bewustzijn voorbij de dualiteit, het universele en hoogste goed, het bewustzijn dat niet ontwikkeld, maar dat de hoogste, puurste, liefdevolste staat IS. Satya gaat uit van het principe dat ieder mens beschikt over de verbinding met die ultieme waarheid en daardoor in staat is tot onderscheidingsvermogen tussen goed en kwaad. Dit is gevoelsmatig zo diep in ons verankerd, dat we het direct kunnen voelen. De enige manier waarop we in staat zijn om dit gevoel te onderdrukken, is door onze rationaliteit te gebruiken om wat krom is toch te rechtvaardigen. Vaak wordt Satya uitgelegd als het verbod om tegen anderen te liegen, maar het ware bedrog zijn de rationalisaties, gedachtenkronkels en argumenten die je innerlijk opwerpt om je geweten niet meer te hoeven horen.
Sinds de Coronacrisis is het iedereen heel concreet duidelijk geworden hoe zeer we verbonden zijn met elkaar. Soms hoor je yogi’s zeggen: “alles is een”, echter, dit betekent niet “alles is hetzelfde”. Alles komt zeker voor uit hetzelfde Sat, maar dit is zo’n veelzijdig en complex gegeven, dat het in de dualiteit zijn expressie heeft in pluriformiteit. De overheid meent iedere mens van het juiste, en hetzelfde, advies te kunnen voorzien, zonder de patiënt te hebben gezien of zijn medische situatie te kennen. De “one size fits all” uitspraken die demissionair minister de Jonge doet over “de beste keuze, zijn feitelijk speculatief gezien het feit dat de data over de langetermijngevolgen nog niet binnen zijn.
Aangezien demissionair minister de Jonge zich begin dit jaar heel helder heeft uitgesproken over de vrijwilligheid, het voorkomen van voordelen voor gevaccineerden en de intentie om een wet te creëren om te voorkomen dat ongevaccineerden geweerd zouden worden bij hun werkgever of bij evenementen, blijkt dat hij gerust wel weet wat ethisch is en wat niet. Of het nou de bedoeling is of alleen de uitwerking van de 2G wet laat ik in het midden, maar feitelijk worden alle mensen die niet uniform instemmen met overheidsbeleid vanaf dat moment geweerd uit de maatschappij. Om te begrijpen dat daar niet alleen maar vredelievend bedoelingen achter zitten hoef je geen yogi te zijn.
Asteya is het derde principe in de yoga, en dat stelt dat je niet mag stelen. Dat betekent dat je fysiek niet iets mag afnemen, maar ook het nadenken over hoe je iets van iemand af kan nemen is tegen Asteya. Nu kan je over van alles en nog wat een discussie hebben in de zin van “wat van wie is eigenlijk”, maar die discussie houdt heel erg duidelijk op als het gaat over het fysieke lichaam waarin iemand is geïncarneerd. Dat is lichaam, dat is van die persoon en behoort niet toe aan de staat. Dat is dat ook de reden waarom de staat niet mag, niet eens zou mogen overwegen, om dat lichaam te beschouwen als iets waar zij zeggenschap over heeft. Dwang of drang inzetten om iemand zijn lichaam aan jou te geven om ermee te doen wat je maar wilt, is je iets toe-eigenen wat niet van jou is. Dat dit überhaupt uitgelegd moet worden of ter discussie staat op dit moment geeft aan hoe diep we als maatschappij gezonken zijn.
Yogi’s zijn zich bewust van (hun eigen) lagere neigingen, en allesbehalve zweverig. De algemene staat van bewustzijn in onze maatschappij is op dit moment verre van verlicht en vooral gericht op het eigen gewin. Er zijn maar weinig mensen die werkelijk “alleen maar het beste willen voor de ander”. Hiervoor hoeven we maar te kijken naar het meest nagestreefde en algemeen geaccepteerde hoogste doel van corporate Nederland, namelijk het behalen van winst, wat betekend dat er ergens verlies moet zijn. Het sentiment dat leeft onder yogi’s is er niet een van vrijheid blijheid, maar eerder: Er is (ook in onszelf) nog een hoop te ontwikkelen.
Het vierde principe heet Brahmacarya en verlangt van iedere yogi om een vonk van het allerhoogste te blijven zien in iedereen die je ontmoet. Om dit werkelijk te kunnen zien zal je de gedachten moeten leren kalmeren in meditatie, om dit hogere gezichtspunt te vinden, waarin dit geen rationalisatie is, maar een hoger inzicht dat tot je komt. Iedere mens, hoe hij zich vandaag de dag ook manifesteert, heeft in zich de potentie om verlicht te raken, de meest liefdevolle mens te worden en is deel van Brahma, het goddelijke. Niemand, maar dan ook niemand, mag weggezet worden als “het kwaad”. Kwade gedachten of woorden over iemand, waarin je hem of haar het slechtste toewenst, zijn als een gebed waarin je die kwaadheid ook in de ander opwekt.
Het demoniseren van bijvoorbeeld Hugo de Jonge voor de staat waarin hij zich bevindt heeft geen opwekkende uitwerking op hem, het zal de persoonlijkheid nog verder terugdringen in zijn staat van zelfverdediging. Dit is echter iets heel anders dan zijn gedrag vergoelijken, of je onderscheidingsvermogen dan maar niet te gebruiken. De invloed van hoge en goede verwachtingen of welgemeende goede wensen die je voor iemand vasthoudt in je meditatie zorgen ervoor dat dat deze impulsen ook weer voor de ander beschikbaar komen. Tegelijk voorkomt het dat je jezelf niet verlaagd tot het niveau dat je probeert te ontstijgen. Mensen maken meer dan je je misschien bewust bent je verwachtingen waar.
Wanneer Hugo de Jonge spreekt over mensen die ervoor kiezen om zich niet te laten vaccineren als mensen die geen oog hebben voor de samenleving, projecteert hij in hen dat zij deze keuze waar zij grote offers voor moeten brengen, zelfzuchtig en onnadenkend maken. Dat iemand die egoïstisch of gemakzuchtig is liever gewoon op een terrasje in de zon zou gaat zitten dan zich met waterkannonen van het museumplein laat verwijderen, zou een hint voor hem moeten zijn dat er waarschijnlijk toch een andere motivatie schuilt gaat achter hun keuze.
Het vijfde en laatste principe is Aparigraha. Dit principe vraagt ons de aandacht van het zoeken van het geluk in de buitenwereld te staken. Geluksgevoel opgewerkt door een activiteit of een aankoop is van tijdelijke aard. Hoe meer we geluk in die vorm zoeken, hoe minder het effect van de “drug” zijn werking nog heeft, hoe leger het leven gaat voelen. Er is een oneindig groot geluk dat nooit zijn werking verliest, maar hiervoor moet je de aandacht naar binnen leren keren. De Sadhana of mediatie praktijk is gericht op het jezelf vullen met dit oneindige geluk, zo dat je een overvloed te geven hebt aan de omgeving en niet langer de noodzaak voelt om in de buitenwereld van alles te “gaan halen”. Dit is het verschil tussen een leven dat gericht is op kwantiteit en een leven gevuld met kwaliteit.
In het corona beleid wordt nu de nadruk gelegd om het verlengen van het aantal dagen dat iemand leeft. De meest absurde situatie die mij ter ore kwam is dat vorig jaar in een verpleeghuis voor dementerende, de dementen in hun kamer werden opgesloten om hen zo te beschermen tegen corona. Echter, deze mensen raakte hier zo van in paniek dat zij er alles aan deden om naar buiten te komen en agressief werden. Toen is besloten om deze mensen wekenlang dagelijks te sederen, om ze zo “te beschermen”.
De ideale Covid patiënt is iemand die het virus in zijn systeem krijgt, weerstand opbouwt, maar geen ernstige symptomen ervaart. Gek genoeg wordt deze besmette persoon niet in de eerste plaats gezien als (ideale) patiënt, hij of zij wordt vermaakt tot een gevaar voor de samenleving, een potentiele moordenaar. Zo kan je het dus ook nooit goed doen binnen de logica van de overheid. Sinds de Covid uitbraak is de gedachte in de maatschappij ontstaan dat degenen die het best in staat zijn om zich aan te passen aan het virus (en niet toevallig nog aan het begin of in de kracht van hun leven staan) hun ontwikkeling moeten inhouden, opschorten en zichzelf sociaal moeten afsluiten (wat iedere arts weet, niet bijdraagt aan de gezondheid), om de eventuele overlevingskans van hen die te ongezond zijn om zich nog aan die virus te kunnen aanpassen, te vergroten. Laten we heel helder houden dat het sterven aan corona een natuurlijke doodsoorzaak is en corona veroorzaak wordt door het virus. Waar de gemiddelde atheïst voorheen altijd het Darwin uit de kast trok, hoor je nu opeens niets meer over survival of the fittest.
Mensen die via de natuurlijke weg hun ware weerstand willen opbouwen moeten soms lang wachten. De mensen die de afgelopen 1,5 jaar niet ziek zijn geweest worden nu gezien als de grootste bedreiging van de volksgezondheid! Heeft iemand erbij stil gestaan dat jonge gezonde mensen die zich niet willen laten vaccineren mogelijk al zo “fitt” zijn dat ze het niet eens ziek zullen worden? En zou het niet logisch zijn dat ongevaccineerden van boven de 80 zelf helemaal niet zitten te wachten op het verlengen van hun levensdagen omdat ze de kwaliteit van leven niet meer ervaren en nu gerust deze wereld achter zich willen laten?
Vrijheid is niet synoniem voor vrijblijvendheid, vrijheid is een universele plicht om te blijven handelen om te zorgen dat we elkaar niet schaden en onze aangeboren ethische impuls niet hoeven te verdraaien om boetes te voorkomen. De Nederlandse Protestantse Kerk heeft laten weten dat zij “aarzelend” is over het 2G beleid, maar blijft wel graag zelf uitzondering op die regel. Zij spreken over het huis van God alsof dat een gebouw is waar zij preken. Er was een tijd dat ook christenen wisten dat de ware tempel van God het lichaam is van ieder mens, waarin de heilige geest kan nederdalen. Dat dat lichaam dus behoort aan het universele goddelijke en niet een object is van de staat, is iets waar zij zonder twijfel voor had moeten gaan staan. Op ethisch vlak is er geen twijfel over 2G, dat is ongeacht het aantal stijgende cijfers dit of dat niet te rechtvaardigen. Het is nu de hoogste tijd dat we leren leven MET het corona virus, ZONDER elkaar het leven naar onze normen en waarden onmogelijk te maken.
- Radhika
Bron Yama's en Niyama's:
A Guide to Human Conduct - Shrii Shrii Anandamurti
